#1 Czy aby na pewno dobrze robię?

Reyhan ostaniu była w rozsypce. Zaczęła się spotykać z cudownym mężczyzną, co prawda był od niej o wiele starszy, ale myślała, że to jest to. Jakże się myliła. Nie miała pojęcia, ze ten koleś ma żonę! Nigdy w życiu nie spotykała by się z żonatym facetem, nie jest jakąś dziwką czy utrzymanką. Zaczęło jej zależeć na nim, a po tym gdy ją zostawił okazało się, że wrócił do swojej żony. No ja pierdole! W co ona najlepszego się wpakowała. W pewnym momencie chciała nawet pojechać do jego szczęśliwego domu i wygarnąć mu wszystko oraz powiedzieć szanownej małżonce o tym, jak jej mąż robi ją koncertowo na boku, jednak po namyśle odpuściła. Nie jest taka osobą. Nie chce krzywdzić innej kobiety. Chociaż może powinna? Raczej sobie odpuści.
Chciała się trochę rozerwać i postanowiła wyjść do baru, który znajdował się niedaleko jej mieszkania. Nie chciała siedzieć w domu i się użalać nad sobą. Tak, miała złamane serce i odczuwała to, ale musi się wziąć w garść. Wzięła sobie kilka dni wolnego w kancelarii, bo nie chciała by ktoś widział ją w takim stanie. Jest prawniczką i musi się jakoś reprezentować. Z zapuchniętymi oczami na pewno nie sprawia wrażenia dobrej i skutecznej prawniczki. Jakie to życie jest do dupy.
Ubrała się odpowiednio do wyjścia i po dotarciu do baru od razu skierowała swoje kroki do baru, gdzie za kontuarem oczywiście jak zawsze stał … chwila, to nie był Max. Na jego miejscu był jakiś nowy koleś, którego ona nie znała, ale w sumie dawno jej tutaj nie było. Była zajęta czymś innym.
- Poproszę whisky z lodem. - zamówiła dla siebie drinka. Miała ochotę się upić, ale rozważała to, bo kac nie jest niczym fajnym.

#1

Często nudził się własnym życiem, dlatego co rusz szukał nowych urozmaiceń. Nic dziwnego, że od jakiegoś czasu spotykał się z kobietą, która utrzymywała go w zamian za seks. Czy narzekał? Oczywiście, że nie. W tym wszystkim nie chodziło o uczucia, a jedynie o sprawianie przyjemności kobiecie wiele starszej od Coltera. Szczerze mówiąc, to mógł mieć każdą zawsze i wszędzie, ale dzięki Veronice miał mieszkanie, które ona opłacała i nie musiał przejmować się żadnymi kosztami. Wszystko to, co zarabiał miał na własne zachcianki. Nie wiedział jednak, że kobieta zaczęła darzyć go większym uczuciem, bo nie zauważył niczego podejrzanego w zachowaniu kobiety. Z zawodu był informatykiem, ale szybko znudził się własną pracą i postanowił poszukać wrażeń jako barman; nie był w tym taki najgorszy! Radził sobie całkiem nieźle i miał dużą uwagę pięknych kobiet, które odwiedzały to miejsce. Był w trakcie wycierania szkła, przy okazji rozglądał się po pomieszczeniu, w którym aż roiło się od napalonych lasek. Coś czuł, że skorzysta dzisiaj trochę z tego. Nikt nigdy nie mówił, że będzie wierny kobiecie, która go sponsorowała. Potrafił kłamać jak z nut, a Veronica była w niego zapatrzona jak w obrazek; łykała wszystko jak pelikan.
Zauważył ciemnowłosą kobietę przy barze. Przyglądał się jej dłuższy czas, nie wyglądała najlepiej, dlatego też postanowił do niej podejść, zanim zrobiłby to ktoś inny z jego zmiany. Obdarzył dziewczynę szerokim uśmiechem i skinął głową. – Coś czuję, że za tym drinkiem kryje się jakaś historia, hm? – przygotował szklankę oraz alkohol i gdy drink był gotowy, podsunął go kobiecie. Nie był wścibski, ani nic z tych rzeczy, ale czy to nie było tak, że barmani robili czasem za psychologów? Głównie po to ludzie przychodzili, aby upić się i nie pamiętać połowy rzeczy na drugi dzień z poprzedniego dnia.