#2 Ulica Chicago

Adaline miała dzisiaj naprawdę ciężki dzień. Trafiła na bardzo uparta klientkę, której nie dało się przepowiedzieć pewnych rzeczy. Blondynka nie chciała jej na nic naciągnąć, po prostu co jest lepsze i bardziej praktyczniejsze wykończenia czy materiały, ale nie, ona wiedziała swoje. W dodatku na piekielna kobieta co chwile zmieniała zdanie i Ada musiała cały czas coś poprawiać w swoim projekcie, kilka razy nawet trzeba było zmieniać pomieszczenie zupełnie, bo klientka miała inną wizję. Blondynka jest naprawdę cierpliwą osobą i znosiła to wszystko z szerokim uśmiechem, ale to nie oznaczało, że nie męczyła jej ta cała sytuacja. Wiecznie siedziała po nocach, ponieważ projekt tego wymagał. Nie chciała tego zepsuć, ponieważ Pani Ward jest bardzo ważną klientką dla ich biura architektonicznego i nie mogła jej zaniedbać. Bardzo często miała ochotę walnąć te kobietę w łeb, ale się powstrzymywała. Miała tylko nadzieje, że w końcu uda im się dojść do jakiegoś porozumienia i zacząć budowę, ponieważ chciała się jak najszybciej uwolnić od niej. Wysysała z niej wszystkie pozytywne emocje. Nie miała siły, naprawdę. Na szczęście dzisiaj szybko skończyła i mogła odpocząć w domu, ale zanim to się stanie musi do niego dojść. Szła właśnie ulicą w kierunku swojego domu. Miała małą torbę z zakupami i wtedy zadzwoniła po raz kolejny ta przeklęta kobieta. Telefon miała w torebce więc się zatrzymała, ale nie zauważyła, że za nią jedzie rowerzysta z ogromną prędkością. Nie powinien tam jechać, bo to nie droga dla rowerów, ale kiedy go usłyszała było już za późno.